Działacz społeczny i polityczny. Urodził się w 1799 r. w Winnej Górze k. Środy Wielkopolskiej. Kształcił się w szkołach berlińskich. Za przynależność do Związku Kosynierów został aresztowany przez władze pruskie. Wraz z braćmi Ignacym i Sewerynem walczył w Powstaniu Listopadowym w oddziale jazdy poznańskiej, a później w kampanii litewskiej gen. Dezyderego Chłapowskiego.

Za udział w powstaniu skazano go na 9 miesięcy twierdzy, po odbyciu kary zajął się podnoszeniem poziomu rolnictwa w swych dobrach w Chobienicach k. Wolsztyna. Z czasem zaangażował się w nurt pracy organicznej, współpracując z Karolem Marcinkowskim. Należał do współtwórców poznańskiego „Bazaru”, obejmując jego kierownictwo w latach 1846-50.

Był też współtwórcą Towarzystwa Pomocy Naukowej, któremu prezesował w latach 1850-70. W 1842 r. stanął na czele Opieki Teatralnej, która zabiegała o utworzenie w Poznaniu polskiej sceny narodowej. W dobie Wiosny Ludów 1848 r. wszedł w skład Komitetu Narodowego, od 1849 r. zasiadał w sejmie pruskim, będąc w latach 1856-58 prezesem Koła Polskiego.

W 1862 r. podzielił swój majątek między synów i przeniósł się do odziedziczonych po matce dóbr w rejonie Kazimierza Biskupiego (powiat koniński) na terenie Królestwa Polskiego, gdzie dokonał uwłaszczenia chłopów. Tam zmarł w 1870 r., pochowany został w krypcie rodowej w podziemiach kościoła w Woźnikach k. Grodziska Wielkopolskiego.