Poeta, dramatopisarz, krytyk literacki i teatralny. Urodził się w 1783 r. w Pudliszkach k. Krobi (powiat gostyński). Studiował prawo we Frankfurcie nad Odrą. Od 1806 r. brał udział w trzech kampaniach napoleońskich. W trakcie kampanii pomorskiej 1807 r. walczył pod Tczewem, Gdańskiem i Kołobrzegiem, uczestniczył w kampanii 1809 r. oraz w wojnie 1812 r. z Rosją.
Po kongresie wiedeńskim i utworzeniu Królestwa Polskiego dowodził brygadą w Zamościu, później w Lublinie, awansowany w 1819 r. do stopnia generała brygady. W tym czasie brał czynny udział w życiu literackim Królestwa, będąc od 1819 r. członkiem warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Uczestniczył następnie w Powstaniu Listopadowym jako generał brygady, generalny kwatermistrz i minister wojny.
Zesłany na dwa lata do Wołogdy, powrócił w 1834 r. na stałe do Wielkopolski i gospodarował w dobrach rodzinnych w Luboni k. Leszna. Był autorem bajek, satyr, poematów, wierszy lirycznych i okolicznościowych, a także tłumaczem dzieł: Szekspira, Byrona, Racine’a i Schillera. Najbardziej znanym jego utworem jest poetycka gawęda szlachecka Dworzec mego dziadka (1851), ukształtowana pod wpływem Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Zmarł w 1861 r. w Luboni, pochowany został na cmentarzu przykościelnym w pobliskim Oporowie (powiat leszczyński).
Więcej:
https://twierdzakolobrzeg.pl/
