Miasto w powiecie międzychodzkim położone nad Wartą, ok. 15 km na wschód od Międzychodu.
Na południe od rynku, na granicy średniowiecznego miasta wznosi się obecny kościół parafialny Sierakowa pw. NMP Niepokalanie Poczętej. Budowę klasztoru i kościoła, należącego początkowo do bernardynów, zainicjował w 1619 r. Piotr Opaliński herbu Łodzia, wojewoda poznański. Prace budowlane prowadzone były w latach 1625-1639 pod kierunkiem Krzysztofa Bonadury Starszego (1582-1670), późniejszego twórcy kilku kościołów w Poznaniu (św. Józefa, Bernardynów, reformatów) i innych miastach Wielkopolski (Grodzisk Wielkopolski, Wronki, Wschowa). Sierakowska świątynia była jego pierwszym dziełem w Polsce.
Początkowo kościół (zgodnie z tradycją bernardyńską) nie posiadł wież – po stronie zachodniej ufundowane zostały przez Katarzynę z Opalińskich, żonę króla Stanisława Leszczyńskiego, w 1740 r. Ich blaszane hełmy powstały dopiero w 1863 r. i są jedynym elementem z XIX w. Na południe od kościoła wznosiły się zabudowania klasztorne, które spłonęły w 1817 r. Po kasacie zakonu, od 1819 r. świątynia została kościołem parafialnym. W latach 20-tych XX w. dobudowano nowy chór organowy. Podczas drugiej wojny światowej mieścił się tutaj magazyn saperski. Kilkakrotnie przeprowadzano w świątyni remonty i konserwacje. Po ostatnim odnowieniu w latach 1988-1994 prezentuje się on bardzo okazale.
Dzieło Bonadury, to nieorientowana - z prezbiterium skierowanym na południowy - zachód, późnorenesansowa budowla na planie krzyża – jedna z pierwszych w Polsce świątyń tego typu. Ten kształt świątyni uważny był za najlepszy dla kościołów grobowych wielkich rodów. Skrzyżowanie naw nakryte zostało kopułą z latarnią, a pozostała część – sklepieniami kolebkowymi. W narożnikach podstawy kopuły umieszczone zostały kartusze z herbami fundatorów kościoła i spokrewnionych z nimi rodów: Łodzia Opalińskich, Nałęcz Czarnkowskich, Leliwa Pileckich i Dąbrowa Kostków.
