Poeta, wojewoda poznański. Urodził się w 1609 r. w Sierakowie (powiat międzychodzki). Kształcił się w Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, studiował w Lowanium, Orleanie i Padwie. Po powrocie do kraju rozwinął ożywioną działalność polityczną.

Uczestniczył we wszystkich sejmikach wielkopolskich, w 1632 r. został posłem, w 1637 r. otrzymał godność wojewody poznańskiego. W 1645 r. pełnił funkcję posła królewskiego, był pośrednikiem w zawarciu per procuram (w zastępstwie) małżeństwa króla Władysława IV z Ludwiką Marią. W uznaniu zasług król nadał mu w 1646 r. starostwo kowelskie.

W roku następnym przejął od brata Łukasza dobra sierakowskie i osiadł na stałe w Sierakowie, gdzie dokończył przebudowę zamku oraz ufundował szkołę średnią według wzorów Jana Amosa Komeńskiego, nazywaną Akademią Sierakowską. W dobie wojen kozackich walczył pod Beresteczkiem (28 VI 1651 r.), w 1653 r. związał się z opozycją, której przewodził Janusz Radziwiłł.

W lipcu 1655 r., na początku szwedzkiego „potopu” podpisał akt kapitulacji pod Ujściem (24 VII 1655 r.). W 1650 r. wydał Satyry albo Przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze należące. Był także autorem komedii i tragedii przeznaczonych dla własnego teatru w Sierakowie. Zmarł w 1655 r. we Włoszakowicach k. Leszna, pochowano go w krypcie rodowej kościoła pobernardyńskiego w Sierakowie. Jego sarkofag w 1995 r. przeniesiono do odrestaurowanej części sierakowskiego zamku Opalińskich.

Więcej:
Sajkowski Alojzy, Krzysztof Opaliński: wojewoda poznański, Poznań 1960.