OBSZARY CHRONIONEGO KRAJOBRAZU

Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych, ale jednocześnie wartościowe ze względów turystycznych, służące wypoczynkowi.

Obszar taki tworzy się na mocy rozporządzenia wojewody (lub uchwały rady gminy), w którym określona zostaje jego nazwa, położenie, powierzchnia, a także ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy obowiązujące na danym obszarze chronionym.

Najczęściej na obszarze chronionego krajobrazu wprowadza się zakazy:  zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu oraz skamieniałości, wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, dokonywania zmian stosunków wodnych, likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych, lokalizacji obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych (z wyjątkiem urządzeń wodnych i obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej).

Zakazy te (z wyjątkiem zabijania zwierząt i niszczenia ich miejsc schronienia) nie dotyczą sytuacji, gdy muszą zostać podjęte działania wynikające z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego oraz budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych, a także gdy prowadzone są akcje ratownicze lub związane z bezpieczeństwem państwa.