Tutejsze jeziora są w większości rynnowe, ale występują tu również jeziora morenowe – takie jest największe jezioro, Jezioro Chrzypskie.
Jeziora morenowe są również pochodzenia polodowcowego. Powstały w obniżeniu pomiędzy wzniesieniami moren czołowych i obniżeniu moreny dennej. To jeziora o dużej powierzchni, niewielkiej głębokości, mające dobrze rozwiniętą linię brzegową i łagodne brzegi. Doskonałym przykładem takiego akwenu jest szeroko rozlane Jezioro Bytyńskie (309 ha powierzchni, długość – 4160 m, szerokość – 1490 m, głębokość – 7 m) w powiecie szamotulskim. To jezioro o brzegach niskich, bezleśnych i podmokłych, dość trudno dostępne. Ma za to inne atrakcje. Wszystkie 6 wysp (Bytyńska, Pierska, Komorowska, Witkowska, Witkowska Mała i Mała), które się na nim znajdują objętych jest ochroną rezerwatową jako „Wyspy na Jeziorze Bytyńskim”. Ochronie podlegają także otaczające je 50-metrowymi pasami szuwary. Rezerwat chroni miejsca lęgowe ptaków wodnych i błotnych oraz zbiorowiska roślinne (m.in. łęgi wierzbowo-topolowe, zarośla łozowe, rośliny zielne, zbiorowisko pokrzyw).
Jeszcze inny rodzaj jezior spotkamy w północnej części Puszczy Noteckiej w woj. lubuskim. Niewielkie, podłużne akweny – jeziora Solecko, Lubowo, Rąbino – to jeziora śródwydmowe. Nie mają one pochodzenia polodowcowego, ale jak ich sama nazwa wskazuje – zawdzięczają swe powstanie wydmom, które zahamowały spływ wód.