FOLKLOR TANECZNY

Tańce wielkopolskie odznaczają się rzadko spotykaną w innych regionach kraju dostojnością i powagą.  Cechowała je duża różnorodność form a także zróżnicowanie w ramach regionu. Kilka grup tańców wykazywało jednak wspólne cechy występujące na całym obszarze regionu. Najbardziej typowymi tańcami wielkopolskimi są: wiwaty, przodki, chodzone, tańce różne oparte na różnych krokach, a także tańce obrzędowe i zabawy taneczne( z rekwizytami – chusteczkami, batami, butelkami ...). Można je jednak usłyszeć i zatańczyć jedynie podczas koncertów i przeglądów folklorystycznych zespołów ludowych.

Funkcjonują one w głównych regionach etnograficznych i prezentują dziedzictwo kulturowe swych grup. Skupione są przy szkołach, domach kultury lub są samodzielnymi organizacjami kulturalnymi. Spośród wielu najbardziej znane to: zespół „Biskupianie” z Domachowa (pow. Gostyński) prezentujący autentyczny folklor Biskupizny; Zespół Pieśni i Tańca „Żeńcy Wielkopolscy” z Nietążkowa (pow. Kościanski) prezentujący folklor różnych regionów Wielkopolski; Zespół Regionalny im. Anny Markiewicz z Bukówca Górnego (pow. Leszczyński) prezentujący folklor swojej wsi i okolic; Zespół Folklorystyczny „Szamotuły” prezentujący szereg obrzędów z głównym punktem programu – weselem szamotulskim; Zespół Pieśni i Tańca „Wiwaty” (pielęgnujący tradycje Pobiedzisk); Zespół Regionalny „Wesele Przyprostyńskie”(pow. zbąszyński). W samym Poznaniu działa kilka zespołów ludowych :Zespół Folklorystyczny „Wielkopolanie”( przy WBPiCAK)  „Cybinka”, „Łany” (przy Uniwersytecie Przyrodniczym), „Poligrodzianie” (przy Politechnice Poznańskiej), oraz Zespół Pieśni i Tańca „Wielkopolska”.

Więcej:
Mirosława Bobrowska, Bogusław Linette, Kazimierz Budzik, Wielkopolski folklor taneczny, Poznań 2005
Mirosława Bobrowska, Kazimierz Budzik, Wielkopolski folklor taneczny. Ziemia szamotulska, Poznań 2007