Ostoja Zgierzyniecka (powierzchnia 574,9 ha). Ostoja obejmuje bagienny obszar, który powstał w wyniku osuszenia rozległego niegdyś jeziora, obecnie znajdującego się w fazie intensywnego zarastania. Występują tu rozległe szuwary z mniejszymi lub większymi oczkami wodnymi, rowami otoczonymi łąkami i pastwiskami oraz niewielkim fragmentem łęgu jesionowo-wiązowego.
Bagienną część ostoi zajmują szuwary, przede wszystkim trzcinowe i pałkowe, ale także kłoci wiechowatej. Wzdłuż rowów melioracyjnych oraz w pobliżu szuwarów rosną zarośla łozowe.
Obszar ostoi w większości nie jest chroniony, choć na jego terenie leżą rezerwaty: Rezerwat na Jeziorze Zgierzynieckim im. Bolesława Papi i Wielki Las.
Pojezierze Gnieźnieńskie (powierzchnia 14.462,8 ha). Ostoja obejmuje charakterystyczny teren polodowocowy – z rynnami polodowcowymi, morenami czołowymi i dennymi, równiną sandrową, a także głównie rynnowymi jeziorami (Białe, Budzisławskie, Skubarczewskie, Czarne, Hutka, Kamienieckie, Kosewskie, Modrze, Niedzięgiel, Orchowskie, Ostrowickie, Powidzkie, Procyń, Rusin, Salomonowskie, Słowikowo, Suszewskie, Wierzbiczańskie, Wilczyńskie, Wójcińskie).
Na terenie tym przeważają lasy mieszane, a do najlepiej zachowanych należą lasy miradzkie i skorzęcińskie, w których występują świetliste i kwaśne dąbrowy oraz grądy środkowoeuropejskie.
Wzdłuż wielu tutejszych jezior oraz w bezodpływowych zagłębieniach zachowały się fragmenty łęgów olszowo-jesionowych i olsów. W zarastającej misie Jeziora Czarnego i Salomonowskiego wykształciła się roślinność torfowiska niskiego i przejściowego. W otoczeniu jezior oraz w dolinie Noteci Zachodniej rozciągają się łąki.
Aż 70% ostoi leży na terenie Powidzkiego Parku Krajobrazowego, a część jej obszaru obejmuje fragmenty dwóch obszarów chronionego krajobrazu: Powidzko-Bieniszewskiego i Lasów Miradzkich z rezerwatem przyrody Czapliniec Ostrowo Tylko 10% obszaru nie podlega dodatkowej ochronie.
Poligon w Okonku (powierzchnia 2180,2 ha). Ostoja obejmuje teren dawnego poligonu w Okonku, obecnie należący do Nadleśnictwa Okonek. Chronione są tu rozległe przestrzenie bezleśne, pokryte wrzosowiskami i murawami napiaskowymi.
W 2008 roku na terenie poligonu utworzono rezerwat „Wrzosowiska w Okonku” (204,13 ha), którego celem jest zachowanie kompleksu wrzosowisk i muraw napiaskowych z charakterystyczną florą i fauną.
Pradolina Bzury-Neru (powierzchnia 17.696 ha). Ostoja (leżąca częściowa w województwie wielkopolskim, częściowo w łódzkim) obejmuje odcinek Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej pomiędzy Łowiczem i Dąbiem, przez którą we wschodniej części płynie Bzura, a w zachodniej - Ner. Koryta Bzury i Neru są uregulowane. Niewielkie kompleksy lasów łęgowych zachowały się wzdłuż rzek jedynie koło miejscowości: Ktery i Pęcławice - Bzura oraz Leszno - Ner. Środkowy odcinek doliny pokrywają torfowiska niskie i przejściowe, dużo jest tu rowów, starorzeczy i dołów potorfowych.
Dużą powierzchnię obszaru ostoi pokrywają turzycowiska, szuwary trzcinowe, zarośla łozowe oraz olsy; dużo tu także stawów rybnych. Część obszaru zajmują natomiast rozległe łąki.
Ostoja w większości leży na terenie trzech obszarów chronionego krajobrazu: Doliny Bzury, Doliny Warty i Neru, Pradoliny Warszawsko-Berlińskiej z rezerwatem Błonie.
