Jezuici przybyli do Poznania w 1571 r., osiedlili się w pobliżu kościoła farnego i rozpoczęli budowę domu zakonnego oraz szkoły (kolegium). Potężny czterokondygnacyjny gmach z obszernym dziedzińcem ma jednolitą stylowo, barokową i neobarokową, elewację. Przy budowie przylegającego do kolegium kościoła (obecnie farnego) wykorzystano pompatyczne rozwiązania baroku rzymskiego.
W 1 połowie XVII w. na Wzgórzu św. Wojciecha w Poznaniu osiedlili się karmelici bosi. To dla nich w latach 1644-77 Krzysztof Bonadura starszy, a później Jerzy Catenazzi wznieśli kościół św. Józefa. Jego wschodnia fasada jest jedną z najpiękniejszych barokowych fasad bezwieżowych w Polsce.
Ci sami architekci w latach 1661-68 wznieśli w Poznaniu, na miejscu zniszczonej przez Szwedów gotyckiej świątyni, nowy kościół Franciszkanów Obserwantów, nazywanych zwyczajowo bernardynami. Ozdobą świątyni jest barokowa fasada z wieżami o ażurowych hełmach, zaprojektowanych przez Jana Adama Stiera z Leszna.
W połowie XVII w. Franciszkanie konwentualni, na stoku Góry Przemysła w Poznaniu, wybudowali według projektu Jana Końskiego barokowy kościół na planie krzyża łacińskiego, a później – na przełomie XVII i XVIII w. – przylegający do świątyni klasztor.
W Woźnikach (powiat grodziski) Jan Catenazzi w latach 1706-23 wzniósł dla zakonu reformatów jednonawowy trójprzęsłowy kościół, przy którym w latach 1727-41 zbudowano klasztor zaprojektowany przez Jana Adama Stiera.
Do Poznania reformaci przybyli w 1657 r. i osiedlili się na Śródce. Przy budowie kościoła (1663-85) zatrudnieni byli wybitni architekci epoki baroku: Krzysztof Bonadura starszy, Krzysztof Bonadura młodszy i Jerzy Catenazzi.
W kościele Filipinów na Świętej Górze w Głogówku (na przedmieściu Gostynia) powtórzono w nieco zmniejszonej skali układ weneckiego kościoła Santa Maria della Salute (projektu Baldassare Longheny). Przy rozpoczętej w 1679 r. budowie pracowali Jerzy i Andrzej Catenazzi. Wznoszenie świątyni dokończył Pompeo Ferrari w latach 1726-28. Późnobarokowy klasztor, przylegający od południa do kościoła, powstał w latach 1732-48 według projektu Pompeo Ferrariego, a dokończony został przez Jana Adama Stiera.
Kościół św. Piotra i Pawła (potrynitarski) w Krotoszynie zbudowano w latach 1767-74, według nieco zmodyfikowanego projektu Karola Marcina Frantza, wykonanego dla kościoła w Rydzynie. Jego bryła ma rzut prostokąta, ale wewnątrz zastosowano układ ścian w formie łuków wklęsłych i wypukłych, bez odcinków prostych.
Wśród barokowych kościołów nieklasztornych na uwagę zasługuje zwłaszcza kościół farny św. Mikołaja w Lesznie. Do jego budowy Bogusław Leszczyński zaangażował najprawdopodobniej Jana Catenazziego. Świątynia powstała w latach 1682-96, później była przebudowywana i rozbudowywana. Dwuwieżowa, trójdzielna fasada należy do najznakomitszych w Polsce.
Barokowy kościół w Skrzatuszu (powiat pilski) zbudowany został w latach 1687-94 jako wotum za zwycięstwo wiedeńskie. Wewnątrz zwraca uwagę bogaty barokowy wystrój (wpływ poznańskiej fary!) z iluzjonistycznymi freskami oraz ołtarzem głównym w kształcie konfesji.
